Lola is een poes van 13 jaar oud. Haar baasjes hadden in april van dit jaar een behoorlijk schrikmoment. Hun Lola bleek suikerziekte te hebben. Hun ervaring en hele verhaal lees je hieronder:
We zagen dat onze poes niet zichzelf was. Ze begon met erg veel drinken, hierdoor plaste ze veel en dat werd ook maar meer…door het vele plassen viel ze enorm af en we zagen het beestje gewoon suf worden.
Vanuit mijn beroep herkende ik eigenlijk al de symptomen en wist dat we gelijk aan de bel moesten trekken. Onze onrust werd met enkele tests bij de dierenarts bevestigd. Lola had een verhoogd suikergehalte in haar bloed, diabetes. Haar waarden waren dusdanig hoog dat het belangrijk was om meteen met aangepast voedsel en insuline gebruik te starten.
Ik kreeg allerlei folders mee, uitleg over hoe te injecteren en een flacon insuline + spuitjes. Vanaf die dag hebben we alle zorg voor Lola moeten aanpassen….geen snoepjes of traktaties meer, geen klein stukje vlees of verwennerij, geen stiekeme lik melk of iets dergelijks. Lola moet op gezette tijden 2 x daags dezelfde hoeveelheid eten krijgen en wanneer dit op is krijgt ze haar dosering insuline toegediend.
Het heeft even geduurd om een juiste balans te vinden voor haar, we kwamen bijna tweewekelijks op controle bij de dierenarts voor een suikermeting, maar nu hebben we een juiste dosering gevonden waar ze goed op reageert en stabiel blijft.
Ze krijgt nu 2 x daags haar speciale dieetvoeding voor diabetes katten en daarna de insuline toegediend, soms is het lastig omdat er nu ook een kitten van 5mnd door het huis loopt, maar we houden de eetmomenten strikt gescheiden zodat er in rust gegeten kan worden. De kinderen zijn helemaal op de hoogte van de ziekte van Lola en werken ook goed mee door op te letten wanneer er etenswaar valt dat het direct opgeruimd moet worden, dat ze haar bakje netjes moet leegeten.
Het prikken zelf gaat als een soort teamwork. M`n man houdt haar vast en ik zet de injectie…tegenwoordig houdt onze dochter van 8jr Lola ook wel eens vast als ik de injectie toedien. Heel soms sputtert Lola een beetje tegen, maar over het algemeen vind ze het geen probleem.
Sinds het suiker van Lola stabiel is, zit ze veel beter in haar vel en is ze zichzelf weer, de lekkere volle gezellige knuffel kat. Je merkt direct aan haar wanneer ze loom wordt of meer gaat drinken & plassen dat er weer even een extra suikermeeting gedaan moet worden bij de dierenarts.
Voor ons is het geen belemmering, ze is zelfs mee geweest met een weekendje weg in een huisje waar dieren toegelaten werden. De kosten vinden wij acceptabel, je dient zorg te dragen voor je dieren en daarmee komen in ziekte dit soort dingen ook om de hoek. We hopen op deze manier haar kwaliteit van leven te verbeten zodat we lang van elkaar kunnen genieten.
